Urodzony w 1908 r. w Sosnowcu- podharcmistrz. Z ideą harcerstwa zapoznał się w latach międzywojennych w 8 ZDH im. Tadeusza Kościuszki w Sosnowcu. W drużynie stworzył amatorski zespół teatralny, który występował w przedstawieniach jego autorstwa. Ta działalność przysporzyła funduszy na organuizowanie harcerskich drużyn w mieście. Prowadził kilka drużyn, które sam zorganizował. W 1933 r. reprezentował polskie harcerstwo na Światowym Zlocie Skautingu "Jamboree" w Godollo-Węgry. W latach 1937-1939 był komendantem Hufca ZHP Sosnowiec. W czasie okupacji pełnił rolę funkcyjnego członka Szarych Szeregów "Ul Barbara". Po zakończeniu wojny został komendantem Zagłębiowskiej Chorągwi Harcerzy i był twórcą sosnowieckiego harcerstwa. Leon Ziółek to legendarna i modelowa postać harcerstwa. Satyryk i poeta, z nierozłączną gitarą. Napisał teksty do niezliczonej ilości piosenek harcerskich, które wytrzymały próbę czasu i po 60-ciu latach są spiewane. Do kultowych piosenek między innymi należą: "Zagłębiacy", "Łękawa cud", "Patałach", "Kurs harców", "Zeszły się dwie stare kumoszki". Pisał również monologi i skecze harcerskie, wielokrotnie w ostatnich latach przypominane na łamach prasy regionalnej. Z perspektywy czasu można określić, że podczas obozów harcerskich w Łękawie, codzienne ogniska były swoistymi wieczorkami autorskimi "Tarzana". harcerze śpiewali jego piosenki, wykonywali jego skecze i monologi, a on z gitarą był postacią centralną. Codzienne ogniskowe gawędy "Tarzana" były przeżyciem dla harcerskiej młodzieży. Szkoda, że nie ma po nich śladu. Mogły być znakomitym materiałem dydaktycznym w zakresie patriotyzmu i wychowania młodzieży. Leon Ziółek twórczość nie harcerską publikował pod ps. "Chichot".
|
