Urodził się 24.09.1930 roku w Sosnowcu- piłkarz- bramkarz. Aleksander Dziurowicz był wychowankiem KS "Czarni" Sosnowiec. Po rozwiązaniu sekcji piłkarskiej przeszedł do KS "Stal" Sosnowiec, któremu był wierny przez wiele lat. Tylko w latach 1950-52 grał w innym klubie. Był to okres służby wojskowej, kiedy Dziurowicz występował w pierwszoligowym OWKS Kraków. W 1954 roku wraz z druzyną "Stali" awansował do ekstraklasy. W pierwszym roku rozgrywek ligowych w 1955 roku popisał sie oryginalnym rekordem krajowym. W sześciu meczach nie stracił żadnej bramki. Dopiero w siódmym spotkaniu z "Legią" Warszawa jego konto przestało byc czyste, po strzale Lucjana Brychczego. Jak obliczyli statystycy była to 625 minuta bez straty gola. Sezon dla Aleksandra Dziurowicza był bardzo udany. Beniaminek I Ligi, drużyna "Stali" Sosnowiec zdobyła wicemistrzostwo Polski. Drugim bramkarzem był wówczas Jan Powązka. Dziurowicz grał w następnym sezonie w drugiej reprezentacji kraju. Dla relaksu występował w drugiej drużynie tenisa stołowego "Stali". Pierwszy zespoł tworzyli: Czesław Kurdziel, Stefan Cuglewski i Witold Majewski. Po zakończeniu czynnego uprawiania sportu został szkoleniowcem. Między innymi był trenerem drużyny piłkarek KS "Czarni" Sosnowiec, przyczyniając sięw dużym stopniu do hegemonii sosnowieckich pilkarek w kraju. W latach 70-tych pełnił funkcję kierownika Stadionu Ludowego. Zmarł w 1992 roku, pochowany jest w Sosnowcu na cmentarzu przy Al.Mireckiego.